ارتباط بین پوکی استخوان و ایمپلنت چیست؟

پوکی استخوان یک وضعیت شایع به ویژه در میان افراد مسن است که با ضعیف شدن استخوان‌ها و افزایش خطر شکستگی مشخص می‌شود. این وضعیت می‌تواند بر جنبه‌های مختلف سلامتی، از جمله مراقبت‌های دندانی تأثیر قابل توجهی بگذارد. یکی از نگرانی‌های اصلی برای افراد مبتلا به پوکی استخوان، امکان‌پذیری و موفقیت ایمپلنت‌های دندانی است.به عبارت دیگر یکی از پیش‌شرط‌های موفقیت در کاشت ایمپلنت دندان، داشتن استخوان فک با تراکم مناسب است. اگر استخوان فک تراکم کافی نداشته باشد، کاشت ایمپلنت با مشکلاتی مواجه خواهد شد و ممکن است ایمپلنت‌ها پس از مدتی کوتاه شل شده و بیفتند یا به اصطلاح پس‌زده شوند(فیلد شوند). اما نگران این موضوع  نباشید! با  بررسی کامل وضعیت و شرح بیمار ،و انجام جراحی‌های تکمیلی و پیش‌زمینه می‌توان تراکم استخوان را بهبود بخشید و طول تاج دندان را افزایش داد. این مقاله به بررسی رابطه بین پوکی استخوان و ایمپلنت‌های دندانی، خطرات و مزایای احتمالی و ملاحظات لازم برای کاشت موفق می‌پردازد.

 پوکی استخوان چیست؟

پوکی استخوان یک اختلال سیستمیک اسکلتی است که منجر به کاهش توده استخوان و تخریب بافت استخوانی می‌شود. این بیماری عمدتاً زنان پس از یائسگی را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما مردان و افراد جوان‌تر نیز می‌توانند تحت تأثیر قرار گیرند. کاهش تراکم استخوان در بیماران مبتلا به پوکی استخوان، استخوان‌های آنها را شکننده‌تر و مستعد شکستگی می‌کند.

osteoporosis یا همان پوکی استخوان مربوط به ساختار داخلی بافت استخوان ها می شود. و وضعیت افرادی که از این موضوع رنج میبرند به گونه ای است که  استخوان های این افراد در ضعیف ترین حالت ممکن خود قرار می گیرند که با کمترین اعمال فشار و ضربه ای دچار شکستگی می شوند. کاهش تراکم استخوانی همراه با پوکی استخوان در سراسر بافت اسکلتی ایجاد می شود. به طوری که محدوده فک نیز از این امر جدا نیست و دچار آسیب های مختلف می گردد.  

 افراد مبتلا به پوکی استخوان ممکن است با علائمی نظیر سنگینی و بی‌حسی در فک، لق شدن دندان‌ها، عفونت و تورم در ناحیه لثه‌ها و فک و عدم بهبودی زخم یا جراحت در فک مواجه شوند.

ایمپلنت‌ در رشت و اهمیت آن

ایمپلنت‌های دندانی به عنوان ریشه‌های مصنوعی دندان، معمولاً از جنس تیتانیوم، در استخوان فک کاشته می‌شوند تا تاج، بریج یا دنچرها را پشتیبانی کنند. آنها به دلیل دوام و ظاهر طبیعی، یک راه حل محبوب برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته هستند. موفقیت ایمپلنت‌های دندانی تا حد زیادی به ادغام ایمپلنت با استخوان، معروف به استخوان‌پذیری (osseointegration) بستگی دارد. این فرآیند به تراکم و کیفیت مناسب استخوان نیاز دارد.

تأثیر پوکی استخوان بر ایمپلنت‌های دندانی 

1. تراکم استخوان و پایداری ایمپلنت

• کاهش تراکم استخوان: پوکی استخوان منجر به کاهش تراکم و کیفیت استخوان می‌شود که می‌تواند پایداری و موفقیت ایمپلنت‌های دندانی را به خطر بیندازد. تراکم استخوان پایین می‌تواند منجر به عدم استخوان‌پذیری مناسب و در نتیجه شکست ایمپلنت شود.

• خطر بالاتر پری-ایمپلنتایتیس: بیماران مبتلا به پوکی استخوان ممکن است در معرض خطر بیشتری برای توسعه پری-ایمپلنتایتیس، شرایطی که با التهاب و عفونت اطراف محل ایمپلنت مشخص می‌شود، باشند که می‌تواند به شکست ایمپلنت منجر شود.

2. فرآیند بهبود

• بهبود با تأخیر: بیماران مبتلا به پوکی استخوان ممکن است به دلیل کیفیت پایین استخوان، فرآیند بهبود کندتری پس از کاشت را تجربه کنند. این بهبود با تأخیر می‌تواند بر ادغام ایمپلنت با استخوان تأثیر بگذارد.

• خطر شکستگی استخوان: فرآیند جراحی کاشت ایمپلنت به دلیل شکنندگی استخوان‌های بیماران مبتلا به پوکی استخوان، می‌تواند خطر شکستگی استخوان را به همراه داشته باشد.

عوامل مؤثر بر موفقیت کاشت ایمپلنت در افراد مبتلا به پوکی استخوان

همواره کیفیت کاشت ایمپلنت دندان و موفق بودن آن برای بیماران از اهمیت بالایی برخوردار است. در این زمینه افراد مبتلا به پوکی استخوان حساسیت بیشتری نسبت به کاشت ایمپلنت دارند. به عبارتی می خواهند مشکلات دهان و دندان هایشان برطرف شود و پس از کاشت دندان دیگر شاهد لق بودن دندان ها، عفونت و تحلیل لثه نباشند. بدین منظور کیفیت کاشت ایمپلنت های دندانی و موفق بودن آنها به موارد زیر وابسته است:

تشخیص دقیق میزان تحلیل لثه و تراکم استخوان فک (براساس نتایج آزمایش های تخصصی و تصاویر رادیوگرافی)
جراحی دقیق لثه و تزریق پودر استخوان در محل مناسب (ناحیه دچار کمبود تراکم تراکم)
جوش خوردن کامل بافت استخوانی تزریق شده با استخوان فک
کاشت ایمپلنت در زمان مناسب (اتمام مراحل اولیه جراحی های پیش زمینه و تکمیلی)
استفاده از مواد اولیه با کیفیت از برندهای معتبر برای کاشت ایمپلنت
میزان تجربه و تخصص دندانپزشک متخصص ایمپلنت

مزایای ایمپلنت‌های دندانی برای بیماران مبتلا به پوکی استخوان

با وجود چالش‌ها، ایمپلنت‌های دندانی می‌توانند مزایای قابل توجهی برای بیماران مبتلا به پوکی استخوان داشته باشند:

1. بهبود کیفیت زندگی

• افزایش عملکرد دهانی: ایمپلنت‌های دندانی عملکرد دهان را بازمی‌گردانند و به افراد اجازه می‌دهند با اطمینان غذا بخورند، صحبت کنند و لبخند بزنند.

• بهبود ظاهری: ایمپلنت‌ها ظاهر طبیعی را فراهم می‌کنند و ساختار صورت را بهبود می‌بخشند، که به افزایش اعتماد به نفس و تعامل اجتماعی کمک می‌کند.

2. راه حل بلندمدت

• دوام: با مراقبت و نگهداری مناسب، ایمپلنت‌های دندانی می‌توانند سال‌ها دوام بیاورند و راه حلی بلندمدت برای دندان‌های از دست رفته ارائه دهند.

• جلوگیری از تحلیل استخوان: ایمپلنت‌های دندانی به تحریک استخوان فک کمک می‌کنند و خطر تحلیل بیشتر استخوان و حفظ ساختار صورت را کاهش می‌دهند.

ملاحظات برای ایمپلنت‌های دندانی در بیماران مبتلا به پوکی استخوان

1. ارزیابی پیش از کاشت

• ارزیابی کامل: ارزیابی دقیق سابقه پزشکی، تراکم استخوان و سلامت دهانی بیمار قبل از در نظر گرفتن ایمپلنت‌های دندانی ضروری است.

• پیوند استخوان: در مواردی که تراکم استخوان کافی نیست، ممکن است پیوند استخوان برای فراهم کردن پایه‌ای پایدار برای ایمپلنت لازم باشد.

2. طراحی و نوع ایمپلنت

• انتخاب ایمپلنت: انتخاب طراحی و نوع ایمپلنت می‌تواند بر موفقیت روش تأثیر بگذارد. ایمپلنت‌های تیتانیومی به دلیل سازگاری زیستی و استحکام آنها عموماً ترجیح داده می‌شوند.

• درمان سطحی: درمان سطحی ایمپلنت‌ها می‌تواند استخوان‌پذیری را افزایش دهد و شانس موفقیت در بیماران مبتلا به پوکی استخوان را بهبود بخشد.

3. ملاحظات دارویی

• استفاده از بیس فسفونات‌ها: بیمارانی که تحت درمان با بیس فسفونات‌ها هستند که به طور معمول برای پوکی استخوان تجویز می‌شوند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای عوارضی مانند استئونکروز فک (ONJ) باشند. ارزیابی دقیق رژیم دارویی بیمار ضروری است.

• داروهای جایگزین: مشاوره با پزشک بیمار برای تنظیم یا مدیریت داروهایی که ممکن است بر سلامت استخوان یا بهبود تأثیر بگذارند، مهم است.